TRZY LEGATY
Trzy Legaty AA – składają się na kompletny zestaw zasad Anonimowych Alkoholików. Dopiero znajomość wszystkich Trzech Legatów i kierowanie się ich duchem w swoim postępowaniu – może być gwarancją mojego pełnego zdrowienia. W takim stopniu, że czyni mnie to również przygotowanym i gotowym do skutecznego budowania w AA takich wartości, jak poczucie bycia bezpiecznym w AA, duchowe braterstwo członków naszej Wspólnoty czy jej jedność. Najlepszym miejscem dla realizacji wyżej wymienionych celów była, jest i będzie grupa AA, najważniejszy podmiot w strukturze Wspólnoty AA. Od tego, jak pracuje grupa AA, w znacznym stopniu zależy nie tylko jakość trzeźwienia indywidualnego członka AA, ale także moja gotowość budowania wspomnianych już wartości w AA. Trzy Legaty AA są dziedzictwem Wspólnoty Anonimowych Alkoholików. Obejmują całość działania Wspólnoty, działania, które gwarantuje istnienie Wspólnoty, indywidualne zdrowienie uczestników i ciągłość przesłania, jakie mają Anonimowi Alkoholicy dla tych, którzy jeszcze cierpią z powodu egoizmu i przymusu picia. Są ze sobą nierozerwalnie powiązane.
12 KROKÓW
LEGAT I
ZDROWIENIE
Na początku naszego uczestnictwa w AA nieraz słyszeliśmy o tak zwanych Dwunastu Krokach zdrowienia z alkoholizmu. Dowiedzieliśmy się, że Kroki te są zapisem sposobu, w jaki pierwsi uczestnicy wspólnoty przechodzili od niekontrolowanego picia do trzeźwości. Odkryliśmy, że kluczowym czynnikiem w dokonanym przez nich postępie była pokora, połączona z poleganiem na Sile Większej od nas samych. Niektórzy uczestnicy AA Siłę tę nazywają Bogiem, ale zapewniono nas, że jest to kwestia osobistej interpretacji; Silę tę możemy postrzegać i rozumieć na swój własny sposób, który nam akurat odpowiada. Ponieważ w czasach, gdy piliśmy, alkohol był niewątpliwie siłą większą od nas samych (w złym znaczeniu tego słowa), uznaliśmy, że teraz nie damy zapewne rady sami wszystkim pokierować - toteż zwrócenie się o pomoc do czegoś poza nami samymi wydało nam się posunięciem bardzo sensownym. Im dłużej byliśmy w AA, tym dojrzalsze stawało się nasze wyobrażenie Siły Większej od nas samych. Zawsze jednak była to nasza osobista koncepcja-nikt nam niczego nie narzucał.
Dwunasty Krok programu i doświadczenia członków z długim stażem podpowiedziały nam również, że praca z innymi alkoholikami, którzy przyszli po pomoc do AA, jest skutecznym sposobem na umacnianie naszej własnej trzeźwości. Kiedy tylko boty to możliwe staraliśmy się wypełniać swoją część zadania i dawać coś z siebie innym, pamiętając przy tym, że jedynie osoba zainteresowana jest w stanie stwierdzić, czy odnosi się do niej określenie "alkoholik".
Za wskazówkę posłużyło nam też doświadczenie wielu aowców, którzy nadali nowe znaczenie zużytym przez czas powiedzonkom. Jedno z nich brzmi: "Najpierw rzeczy najważniejsze"; przypomina nam ono, że choćbyśmy nie wiem jak się starali, nie zdołamy zrobić wszystkiego naraz-toteż odbudowując swoje życie, musimy pamiętać o pierwszeństwie trzeźwości, która powinna dla nas stać ponad wszystkim innym.
"Nic na siłę" to kolejne przydatne powiedzonko dla alkoholików, którzy często zbyt gorączkowo angażują się we wszystko, do czego się zabierają. Doświadczenie pokazuje, że alkoholicy powinni i potrafią - wyrobić w sobie umiar i działać metodą "kawałek po kawałku". Trzecie powiedzonko to "Żyj i pozwól żyć innym"; zawarte w nim przesłanie nie mówi, że żaden alkoholik - nawet ten z najdłuższym stażem trzeźwości - nigdy nie może sobie pozwolić na nietolerancję wobec innych.
Pomocne są także aowskie książki, broszury i ulotki. Niedługo po wstąpieniu do AA większość z nas miała okazję zapoznać się z pozycją pod tytułem Anonimowi Alkoholicy: książką -wykładnią akowskich doświadczeń, w której pierwsi uczestnicy wspólnoty zapisali swoje historie oraz zasady, które ich zdaniem pozwoliły im wrócić do zdrowia. Wielu uczestników AA, również tych, którzy nie piją od lat, wciąż odwołuje się do tej książki - a także do innych pozycji - w poszukiwaniu wglądu i inspiracji (tytuły są wymienione pod koniec niniejszej broszury). AA wydaje też swój międzynarodowy miesięcznik "AA Grapevine"* , który nadaje się do czytania zarówno dla nowicjuszy, jak i dla "weteranów".
Jako że AA to w istocie sposób życia, trudno jest precyzyjnie opisać, jak różne elementy programu zdrowienia przyczyniają się do naszej obecnej trzeźwości. Nie wszyscy dokładnie tak samo ten program interpretujemy i troszkę inaczej przekłada się on na życie każdego z nas. Wszyscy jednak możemy zaświadczyć, że podczas gdy inne metody zawiodły, AA sprawdza się i pozwala nam trwać w trzeźwości. Wielu aowców z długim stażem trzeźwości przyznaje, że zaakceptowali oni program po prostu "na wiarę" i po dziś dzień nie w pełni rozumieją, na czym polega jego uzdrawiające działanie. Mimo to, wciąż przekazują oni swoją wiarę innym, którzy, jak na razie, aż za dobrze rozumieją sposób, w jaki alkohol obraca się p r z e c i w k o alkoholikowi.
* Polskim odpowiednikiem jest biuletyn "Zdrój", wydawany przez Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholików w Polsce.
Oto kroki, które postawiliśmy i które są sugerowanym programem powrotu do zdrowia
12 Kroków AA
1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu – że nasze życie stało się niekierowalne.
2. Uwierzyliśmy, że Siła większa od nas samych może przywrócić nam zdrowy rozsądek.
3. Podjęliśmy decyzję, aby powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, tak jak Go rozumieliśmy.
4. Zrobiliśmy wnikliwą i odważną osobistą inwenturę moralną.
5. Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.
6. Staliśmy się całkowicie gotowi, żeby Bóg usunął wszystkie te wady charakteru.
7. Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki.
8. Zrobiliśmy listę wszystkich osób, które skrzywdziliśmy, i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.
9. Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.
10. Prowadziliśmy nadal osobistą inwenturę, z miejsca przyznając się do popełnianych błędów.
11. Staraliśmy się przez modlitwę i medytację poprawiać nasz świadomy kontakt z Bogiem, tak jak Go rozumieliśmy, prosząc jedynie o poznanie
Jego woli wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia.
12. Przebudzeni duchowo w rezultacie tych kroków staraliśmy się nieść to posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.
12 TRADYCJI
LEGAT II
JEDNOŚĆ
Nasze Tradycje są przewodnikiem do lepszego planowania naszej pracy i życia, stanowią też antidotum na różne nasze słabości. Dwanaście Tradycji ma tę samą wagę i znaczenie dla grupowego przetrwania i harmonii, co Dwanaście Kroków AA dla trzeźwości i spokoju ducha każdego z nas. Jednakże Dwanaście Tradycji wskazuje również na wiele naszych wad indywidualnych. Pośrednio więc Tradycje apelują do każdego z nas o pozbycie się pychy i uraz, apelują o zarówno osobiste jak i grupowe poświęcenie. Apelują do nas także, abyśmy nie wykorzystywali imienia AA w naszej pogoni za osobistą władzą, wyróżnieniem, czy pieniędzmi.
Tradycje gwarantują równość wszystkich członków i niezależność wszystkich grup. Wskazują jak pozostawać w możliwie najlepszych stosunkach z innymi uczestnikami Wspólnoty oraz ze światem zewnętrznym. Uczą nas, jaki możemy najlepiej funkcjonować w harmonii jako jedna wielka Wspólnota.
Dla naszego dobra Tradycje wymagają, by każda jednostka, każda grupa i każdy region AA poniechały wszelkich pragnień, ambicji o niefortunnych akcji, które mogłyby wywołać istotne podziały między nami lub też zachwiać zaufaniem świata do nas. Dwanaście Tradycji Anonimowych Alkoholików symbolizuje więc ofiarny charakter naszego życia razem i stanowi największą siłę działającą na rzecz jedności, jaką znamy.
(Anonimowi Alkoholicy wkraczają w dojrzałość str. 124)
Oto tradycje, które przyjęliśmy i które są odpowiedzią na pytanie "Jak działa AA?"12 Tradycji AA
1. Nasze wspólne dobro powinno być zawsze na pierwszym miejscu; powrót do zdrowia każdego z nas zależy od jedności AA.
2. Dla naszego grupowego celu istnieje tylko jedna ostateczna władza – miłujący Bóg, tak jak może On wyrażać Siebie w naszym grupowym sumieniu. Nasi liderzy są tylko zaufanymi sługami; oni nie rządzą.
3. Jedynym warunkiem członkostwa w AA jest pragnienie zaprzestania picia.
4. Każda grupa powinna być niezależna we wszystkich sprawach z wyjątkiem tych, które dotyczą innych grup lub AA jako całości.
5. Każda grupa ma jeden główny cel – nieść posłanie alkoholikowi, który wciąż jeszcze cierpi.
6. Grupa AA nigdy nie powinna popierać, finansować ani użyczać nazwy AA żadnym pokrewnym ośrodkom ani zewnętrznym przedsięwzięciom, ażeby problemy związane z finansami, majątkiem lub prestiżem nie odrywały nas od głównego celu.
7. Każda grupa AA powinna być całkowicie samowystarczalna i nie przyjmować dotacji z zewnątrz.
8. Wspólnota Anonimowych Alkoholików powinna na zawsze pozostać nieprofesjonalna, lecz nasze biura służb mogą zatrudniać niezbędnych pracowników.
9. AA, jako takie, nie powinno nigdy stać się organizacją, ale możemy tworzyć zespoły i komisje bezpośrednio odpowiedzialne wobec tych, którym służą.
10. Anonimowi Alkoholicy nie zajmują stanowiska wobec problemów spoza ich wspólnoty, ażeby imię AA nie zostało nigdy uwikłane w publiczne polemiki.
11. Nasze oddziaływanie na zewnątrz opiera się na przyciąganiu, a nie na reklamowaniu; musimy zawsze zachowywać osobistą anonimowość wobec prasy, radia i filmu.
12. Anonimowość stanowi duchową podstawę wszystkich naszych Tradycji, przypominając nam zawsze, że zasady są ważniejsze od osobowości.
12 KONCEPCJI
LEGAT III
SŁUŻBA
Bill W. założyciel AA w 1962 r. zaproponował sugestie dla służb światowych Anonimowych Alkoholików.
12 Koncepcji AA dla służb światowych (krótka forma)
1. Najwyższe uprawnienia dla służb w Polsce powinny zawsze mieć oparcie w sumieniu zbiorowym całej naszej Wspólnoty, wobec którego służby ponoszą odpowiedzialność.
2. Konferencja Służby Krajowej AA w Polsce jest niemal we wszystkich sprawach aktywnym głosem i skutecznie działającym sumieniem całej naszej społeczności.
3. Aby zapewnić skuteczne przewodzenie powinniśmy przyznać tradycyjne „prawo do decyzji” każdemu elementowi służby AA – Konferencji, Radzie Powierników, Radzie Fundacji, Biuru Służby Krajowej, Komisjom KSK, oraz ich personelowi i osobom zarządzającym.
4. Wszystkie poziomy służby AA powinny mieć przyznane tradycyjne „prawo do uczestnictwa” pozwalające na głosowanie proporcjonalne do ponoszonej odpowiedzialności.
5. Na wszystkich poziomach naszej struktury powinno obowiązywać tradycyjne „Prawo do Apelacji”, gwarantujące wysłuchanie głosu mniejszości i wnikliwe rozpatrzenie skarg.
6. Konferencja Służby Krajowej AA w Polsce uznaje, że główna inicjatywa i odpowiedzialność za większość spraw związanych ze służbami AA powinna należeć do obdarzonych zaufaniem członków Konferencji, działających jako Rada Powierników Służby Krajowej AA w Polsce.
7. Statut i regulaminy Fundacji BSK AA w Polsce są instrumentami prawnymi, upoważniającymi Powierników do kierowania prowadzenia spraw Wspólnoty AA Karta Konferencji nie jest dokumentem prawnym; opiera się na tradycji, a jej skuteczność zależy od dobrowolnych datków członków AA i posiadanego budżetu.
8. Powiernicy są planistami głównych działań Wspólnoty AA w Polsce. Zarządzają finansami AA i sprawują nadzór nad Fundacją BSK AA, zachowując prawo wyboru jej Zarządu, otaczając opieką wszystkie poziomy służb AA w Polsce.
9. Dla naszego przyszłego funkcjonowania i bezpieczeństwa nieodzowne jest dobre przywództwo w służbach. Przewodzenie służbom, pierwotnie sprawowane przez Założycieli, powinno być sprawowane przez Powierników.
10. Z każdą służbą w jednakowym stopniu powinny wiązać się odpowiedzialność i uprawnienia, których zakres powinien być zawsze wyraźnie określony.
11. Powiernikom powinno się zawsze zapewnić dobór optymalnych zespołów, komisji, dyrektorów służb, członków zarządu, personelu i konsultantów. Przedmiotem najwyższej troski zawsze pozostaną: ich skład, kwalifikacje, procedury wyboru oraz uprawnienia i obowiązki pełniących służbę.
12. We wszystkich swoich poczynaniach Konferencja Służby Krajowej AA w Polsce ma się kierować duchem tradycji AA, dbając o to, by sama nigdy nie stała się ośrodkiem niebezpiecznego bogactwa lub władzy. Podstawową zasadą finansową ma być zapewnienie wystarczających funduszy operacyjnych i rozsądnej rezerwy budżetowej. Żaden z członków Konferencji nie może mieć nieuzasadnionej władzy nad innymi. Wszystkie ważne decyzje powinny być podejmowane w drodze dyskusji i głosowania i – jeśli to tylko możliwe – jednomyślnie. Działania Konferencji nigdy nie mogą powodować pociągnięcia jej członków do odpowiedzialności karnej lub wywołania publicznej polemiki. Konferencja nigdy nie będzie rządziła i – tak jak Wspólnota, której służy – na zawsze pozostanie demokratyczna w duchu i działaniu.
Copyright „A.A. Grapevine”, Inc.